Album przybliża historię ostatniej dynastii władającej cesarstwem bizantyjskim przez niemal dwa wieki, od koronacji Michała VIII na wiernego w Chrystusie Bogu cesarza i autokratora w 1258 r. po upadek Konstantynopola w 1453 r. Bazyleusom pochodzącym z rodu Paleologów przyszło sprawować władzę w nader trudnym okresie historycznym. Państwo okrojone terytorialnie, o niewielkich zasobach demograficznych i finansowych, nie miało szansy na odzyskanie mocarstwowej pozycji w świecie śródziemnomorskim. Mimo umiejętnego wykorzystania różnych rodzajów sił zbrojnych, w tym słynnej ciężkozbrojnej konnicy, i zręcznie prowadzonej polityki matrymonialnej chyliło się coraz bardziej ku upadkowi. Przestało odgrywać znaczącą rolę na ówczesnej scenie politycznej, jednak kolejni jego władcy – jako mecenasi sztuki – przyczynili się do rozkwitu kultury, która stała się dominującym wzorem dla narodów bałkańskich. Wśród członków tego rodu nie brakowało wyjątkowych osobowości, takich jak Andronik II, którego 46-letnie panowanie było jednym z najdłuższych w dziejach Bizancjum, czy Manuel II – intelektualista, autor licznych dzieł, wśród których znalazły się prace o charakterze teologicznym, mowy i traktaty. Bogato ilustrowany tom zawiera biografie tych wpływowych władców, a także analizy i szkice przedstawiające dzieje Bizancjum. Album wzbogacają reprodukcje unikatowych dokumentów oraz drzewa genealogiczne.