Affliction Xxix Ii Mxmmvi
pełny
opis produktu
Formacja Blindead nagrała swój trzeci album i podpisała kontrakt z wytwórnią Mystic Production. Album zatytułowany "Affliction XXIX II MXMVI” dostępny jest w formie obszernego digibooka, w którym znalazło się również opowiadanie autorstwa Piotra Kofty, związane z konceptem albumu. Autorką oprawy graficznej jest Katarzyna Sójka. (Mystic)
pełny
opis produktu 
Myśliwiecka
pełny
opis produktu
Myśliwiecka, to nazwa ulicy w Warszawie, przy której znajduje się radiowa "Trójka". W radiowej "Trójce", od 1994 roku, jako redaktor audycji rozrywkowych, pracuje Artur Andrus.
"Myśliwiecka" to tytuł płyty, na której Artur Andrus śpiewa swoje piosenki. Głównie kabaretowe, pisane do programów telewizyjnych i na potrzeby występów estradowych. Są wśród nich zarówno takie, które są już znane ("Piłem w Spale, spałem w Pile", "Ballada o Baronie, Niedźwiedziu i Czarnej Helenie", "Cieszyńska), jak i takie, które znane dopiero będą (pieśń "Dam ci ptaszka" wykonywana przez Chór Męski im. Franka Szwajcarskiego, czy punkowo - skinowa "Subkultura sielanka").
"Myśliwiecka" to płyta pamiątkowa. Z paru lat i jednego miejsca. Nagrana w muzycznym studiu Trójki przy Myśliwieckiej. Posłuchaj i kup. A najlepiej odwrotnie - najpierw kup, a potem posłuchaj.
"Myśliwiecka" to tytuł płyty, na której Artur Andrus śpiewa swoje piosenki. Głównie kabaretowe, pisane do programów telewizyjnych i na potrzeby występów estradowych. Są wśród nich zarówno takie, które są już znane ("Piłem w Spale, spałem w Pile", "Ballada o Baronie, Niedźwiedziu i Czarnej Helenie", "Cieszyńska), jak i takie, które znane dopiero będą (pieśń "Dam ci ptaszka" wykonywana przez Chór Męski im. Franka Szwajcarskiego, czy punkowo - skinowa "Subkultura sielanka").
"Myśliwiecka" to płyta pamiątkowa. Z paru lat i jednego miejsca. Nagrana w muzycznym studiu Trójki przy Myśliwieckiej. Posłuchaj i kup. A najlepiej odwrotnie - najpierw kup, a potem posłuchaj.
pełny
opis produktu 
Tak Jest I Juz
pełny
opis produktu
Nowa płyta znanego wszem i wobec autora i kompozytora piosenek, kabareciarza, konferansjera i stałego współpracownika radiowej Trójki - PIOTRA BUKARTYKA. Sam artysta o płycie mówi tak:
Z piosenkami mam tak, że pisanie ich przychodzi mi łatwiej niż pisanie o nich. O czym to jest? Ano o tym, co dookoła. O nieuchronnym konflikcie na linii jednostka – otoczenie, baba – chłop, czy podatnik – ojczyzna. Większość z nich powstała w ciągu ostatnich dwóch lat, inne zwyczajnie nie zdążyły się załapać na poprzednią płytę (TAK JEST I JUŻ, NIE MÓWIĘ KTO), a jedna (TAKI TAM GRZECH) jest stara, pożyczałem ją różnym ludziom i było mi jej żal – no to niech ma. Na swój sposób stanowią pewnie jakąś całość, jednak każda z nich jest osobną historyjką ułożoną w jeden czwartkowo – piątkowy wieczór, a parę godzin później graną wspólnie z Krzyśkiem Kawałko na antenie Trójki ( dzięki za gościnę, Trójko, dzięki, panie Wojtku). W pewnym sensie ta płyta jest kontynuacją poprzedniej (Z CZWARTKU NA PIĄTEK), choć tym razem mniej tu kabaretu, za to więcej rokendrola. Zawsze tak chciałem i chyba się udało. Myślę też, że powiedziałem na niej dokładnie to, co miałem Wam do powiedzenia i bez względu na to jak zostanie przyjęta wiem, że jest dla mnie najważniejsza z dotychczasowych. Dziękuję ludziom, którym chce się ze mną grać i tym, którym chce się tego słuchać. I jeszcze babci Kazi, która podgląda mnie zza chmurki. Starałem się /Piotr Bukartyk/
Z piosenkami mam tak, że pisanie ich przychodzi mi łatwiej niż pisanie o nich. O czym to jest? Ano o tym, co dookoła. O nieuchronnym konflikcie na linii jednostka – otoczenie, baba – chłop, czy podatnik – ojczyzna. Większość z nich powstała w ciągu ostatnich dwóch lat, inne zwyczajnie nie zdążyły się załapać na poprzednią płytę (TAK JEST I JUŻ, NIE MÓWIĘ KTO), a jedna (TAKI TAM GRZECH) jest stara, pożyczałem ją różnym ludziom i było mi jej żal – no to niech ma. Na swój sposób stanowią pewnie jakąś całość, jednak każda z nich jest osobną historyjką ułożoną w jeden czwartkowo – piątkowy wieczór, a parę godzin później graną wspólnie z Krzyśkiem Kawałko na antenie Trójki ( dzięki za gościnę, Trójko, dzięki, panie Wojtku). W pewnym sensie ta płyta jest kontynuacją poprzedniej (Z CZWARTKU NA PIĄTEK), choć tym razem mniej tu kabaretu, za to więcej rokendrola. Zawsze tak chciałem i chyba się udało. Myślę też, że powiedziałem na niej dokładnie to, co miałem Wam do powiedzenia i bez względu na to jak zostanie przyjęta wiem, że jest dla mnie najważniejsza z dotychczasowych. Dziękuję ludziom, którym chce się ze mną grać i tym, którym chce się tego słuchać. I jeszcze babci Kazi, która podgląda mnie zza chmurki. Starałem się /Piotr Bukartyk/
pełny
opis produktu Strona: [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] [75] [76] [77] [78] [79] [80] [81] [82] [83] [84] [85] [86] [87] [88] [89] [90] [91] [92] [93] [94] [95] [96] [97] [98] [99] [100] [101] [102] [103] [104] [105] [106] [107] [108] [109] [110] [111] [112] [113] [114] [115] [116] [117] [118] [119] [120] [121] [122] [123] [124] [125] [126] [127] [128] [129] [130] [131] [132] [133] [134] [135] [136] [137] [138] [139] [140] [141] [142] [143] [144] [145] [146] [147] [148] [149] [150] [151] [152] [153] [154] [155] [156]